พีช พชร ทายาทหมื่นล้าน ยอมพูดครั้งแรก ความยากลำบากของการเกิดเป็นคนรวย บ้านอยู่บนชั้นสูงสุดของเซ็นทรัลเวิลด์
เหล่าดารานักแสดงที่เกิดมาพร้อมหน้าตาและความสามารถ ก็นับว่าเป็นเรื่องที่โชคดีสุด ๆ แล้ว แต่สำหรับดาราที่เติบโตมาพร้อมกับธุรกิจครอบครัวที่มั่นคง ดีกรีทายาทมหาเศรษฐีแนวหน้าของเมืองไทย มีความร่ำรวยตั้งแต่ยังไม่ทันได้เข้าวงการบันเทิง ยิ่งนับเป็นความโชคดีที่ใครหลาย ๆ คนต่างพากันอิจฉา
- ถกสนั่น! เสก โลโซ เดือด ประกาศกฎเหล็กขอลายเซ็น หลังมีคนเอาไปขายทำกำไร
- ลือกันหนาหู นักร้องดังฟันขาว..ถึงคราวขาลง เมียโดดป้อง อ้างฟ้า อ้างฝน
- ดาราสาวแพ็คกระเป๋าเที่ยวญี่ปุ่น แชะรูปคู่อดีตสามีหลังเลิกรา ตอกย้ำสัมพันธ์ยังดี
หนึ่งในนั้นคือ พีช พชร นักแสดงหนุ่มทายาทหมื่นล้านแห่งตระกูลจิราธิวัฒน์ เจ้าของเครือเซ็นทรัล โดย พีช เป็นลูกชายของ คุณธีระยุทธ จิราธิวัฒน์ ซึ่งปัจจุบันนั่งในตำแหน่งคณะกรรมการบริษัท โรงแรมเซ็นทรัลพลาซา จำกัด (มหาชน) ขณะเดียวกันในฝั่งคุณแม่ ส้ม ชนัดดา ยังเป็นเจ้าของธุรกิจเพชร ไดมอนด์ ทูเดย์ ส่วนตัวเขาเองนอกจากจะเป็นนักแสดงแล้ว ตอนนี้ก็ได้หันมาจับธุรกิจของตัวเองเช่นกันอย่าง ร้านเฟรนช์ฟรายส์ Potato Corner
ล่าสุด หนุ่มพีช ได้เป็นแขกรับเชิญรายการ สารพัดเพื่อน EP.51 ทางช่องยูทูบ KLODD CHANNEL ร่วมพูดคุยพิธีกรเป็น ปิงปอง ธงชัย โดยช่วงหนึ่งถามถึงความยากลำบากของการเกิดเป็นคนรวย
ซึ่งเจ้าตัวก็ตอบว่า “ขึ้นลิฟท์นาน (บ้านอยู่ชั้น 50 บนเซ็นทรัลเวิลด์) เวลาปวดอึแล้วขึ้นลิฟท์ และเวลาคนเยอะมันแบบ … มันอึดอัดมันไม่ได้ไง ส่วนตัวเป็นคนไม่ชอบเข้าห้องน้ำข้างนอก ผมอึข้างนอกบ้านไม่ได้ตั้งแต่เด็กแล้ว เป็นแบบโรคจิตเลยที่เข้าห้องน้ำนอกบ้านไม่ได้ เคยไปถ่ายละครที่ต่างจังหวัดและรู้สึกว่าเราท้องเสียแน่เลย แต่อึไม่ออกจนถึงบ้าน จนแบบกลับมาที่บ้าน นั่งรถกลับจากสระบุรีกลับมาแล้ว ทนทั้งวันจนถ่ายละครเสร็จ เราคุมได้แปลกเหมือนกัน การที่เราอยู่บ้านที่สูง 50 ชั้นมันจะเริ่มแบบเมื่อไหร่จะถึง บางครั้งมันจอดทุกชั้น เรื่องฝุ่นก็แย่ ตรงนั้นลมแรง บางครั้งเก้าอี้ตรงระเบียงหายไปเลย ฟูกที่พี่แอน(ผู้จัดการ) นอนนั้นก็ปลิวหายไปเลย”
อ่านข่าวเพิ่มเติม
- ดราม่าเฉย เบียร์-ส้ม ใส่ชุดว่ายน้ำ อวดหุ่นสับริมทะเล เจอติงหวั่นเด็กเสียการเรียน
- นักร้องดัง เจ้าของฉายา สุภาพบุรุษลูกทุ่ง เก็บความลับนาน 20 ปี มีลูกมีเมียก่อนเข้าวงการ
- ลูกชาย ต๊ะ นิรัตติศัย เสียใจที่สุด ติดต่อไม่ได้ 2 ปี วันที่เรายืนได้ แต่พ่อไม่อยู่แล้ว