เอ่ยถึงนครโฮจิมินห์ อดีตเมืองหลวงของเวียดนามใต้ที่ปัจจุบันกลายเป็นหนึ่งในศูนย์กลางทางเศรษฐกิจของเวียดนามก็ต้องบอกว่า โฮจิมินห์ในวันนี้คึกคัก และเต็มไปด้วยความหวังของหนุ่มสาวเวียดนามที่ต้องการสร้างเนื้อสร้างตัวไปพร้อม ๆ กับประเทศเวียดนามที่กำลังเนื้อหอม และมีธุรกิจมากหน้าหลายตาเข้ามาลงทุน
อย่างไรก็ดี สีสันของนครโฮจิมินห์ในยามค่ำคืน อาจกล่าวได้ว่าเป็นอีกสีสันที่แตกต่างจากช่วงกลางวันอย่างสิ้นเชิง เพราะบรรยากาศจะสบาย ๆ มากกว่าภาคกลางวัน รวมถึงมีแหล่งกินเที่ยวช้อปผุดขึ้นมาให้เลือกมากมาย ซึ่งหนึ่งในสถานที่ที่นักท่องเที่ยวไม่พลาดไปเยี่ยมชมก็คือ ‘คาเฟ่อพาร์ทเมนต์’ บนถนนคนเดิน N°42 Nguyen Hue Walking Street กับลุคภายนอกที่ดูน่าสนใจในการนำห้องแถวเก่า 8 ชั้นมาปรับปรุงใหม่ให้ร้านกาแฟต่าง ๆ เข้าใช้งาน
แต่สำหรับใครที่ต้องการไปเยี่ยมชม อาจต้องเตรียมใจไว้สักเล็กน้อย เพราะทางเดินขึ้นสู่คาเฟ่อพาร์ทเมนต์นั้นให้บรรยากาศสุดหลอน และน่าใช้เป็นโลเคชั่นถ่ายทำภาพยนตร์สยองขวัญมากกว่าเป็นการเดินขึ้นไปจิบกาแฟอย่างมีความสุข
โดยทางเข้าของคาเฟ่อพาร์ทเมนต์อยู่ติดกับร้านหนังสือ เป็นตรอกแคบ ๆ ให้เดินเข้าไป ซึ่งมีลิฟต์ให้ด้วยสำหรับคนที่ไม่อยากเดิน (มีค่าใช้จ่าย) แต่สำหรับคนที่ไม่อยากเดิน ก็เตรียมใจไว้ได้เลย เพราะบันไดทางขึ้นตลอด 8 ชั้นของคาเฟ่อพาร์ทเมนต์มีลักษณะแบบนี้ (ไม่มีไฟส่องสว่างใด ๆ)
แสงไฟของแต่ละชั้นก็ตามสภาพ ซึ่งเป็นไปได้ว่าความท้าทายนี้อาจโดนใจหนุ่มสาววัยรุ่น เพราะเราได้เห็นวัยรุ่นมากมายเข้ามาใช้พื้นที่แห่งนี้กันจนดึกดื่นเกือบ 4 ทุ่มจึงค่อย ๆ เดินทางกลับกันออกไป (ตัวคาเฟ่อพาร์ทเมนต์ปิด 4 ทุ่ม)
บรรยากาศโดยรอบจะเป็นเช่นนี้ โดยเราจะได้เห็นความระเกะระกะไม่เป็นระเบียบอยู่ทั่วไป รวมถึงทางเดินที่ค่อนข้างไม่สะอาดด้วย
แต่เมื่อเข้าไปในร้านกาแฟ จะพบว่าบรรยากาศเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง แต่ละร้านจะมีธีมของตัวเอง และบรรยากาศที่นั่งสบาย โดยร้านที่เราเลือกนั่งชื่อ Saigon OI เป็นร้านที่ปลูกกระทั่งต้นกล้วยตรงระเบียง ภายในตกแต่งด้วยสีขาวเป็นหลัก
ส่วนเมนู เราลองสั่งชานมไข่มุกมาลอง หน้าตาเป็นดังภาพ ส่วนรสชาตินอกจากได้รสชาแล้ว ก็มีความเค็มมันนิด ๆ ด้วย (อ้วนนั่นเอง)
ภาพด้านล่างบอกเล่าบรรยากาศภายในร้านได้ดี คือเป็นร้านที่นั่งสบาย และไม่วุ่นวายเหมือนสิ่งแวดล้อมด้านนอก
จิบชานมไข่มุกเสร็จก็ได้เวลากลับที่พัก แม้จะออกจากคาเฟ่อพาร์ทเมนต์มาค่อนข้างดึก แต่ภาพด้านล่างคือบรรยากาศที่เราพบเจอในตอนสี่ทุ่มกว่า ๆ ซึ่งในความพร่าเลือนของโฟกัสจากกล้องโทรศัพท์มือถือ เราได้เห็นการออกมาปลดปล่อย และแสดงตัวตนในอีกด้านของวัยรุ่นเวียดนามที่มีความชัดเจนไม่ต่างจากวัยรุ่นในอีกหลาย ๆ ประเทศทั่วโลก
ภาพของเวียดนามในวันนี้ แน่นอนว่ายังไม่สามารถแซงหน้าไทยได้ในเร็ววัน แต่ที่เวียดนามเนื้อหอม และเป็นที่สนใจจากบริษัทยักษ์ใหญ่มากมาย ส่วนหนึ่งมาจากการที่เวียดนามมีประชากรวัยแรงงานอยู่มากมายเต็มไปหมด (อายุเฉลี่ยของประชากรเวียดนามอยู่ที่ 30.9 ปี) และก็เป็นคนเหล่านี้ ที่กระหายในความสำเร็จ อยากเติบโตหลังจากที่ถูกกดอยู่ใต้อำนาจของประเทศอื่นมานาน ดังนั้น หากหนุ่มสาวเวียดนามซึ่งอดทนทำงานอย่างหนักตลอดวันจะมีภาพของการออกมาปลดปล่อย สังสรรค์เข้าสังคมกันบนถนนคนเดินบ้าง ก็คงเป็นภาพที่สังคมโฮจิมินห์ยอมรับได้นั่นเอง
