เจมส์ เรืองศักดิ์ ย้อนเหตุการณ์ 24 ปี เครื่องบินตก ที่ผ่านมาใช้ชีวิตอย่างทรมาน

โดย The Bangkok Insight Editorial Team 12 ธันวาคม 2565

เจมส์ เรืองศักดิ์ ย้อนเหตุการณ์ 24 ปี เครื่องบินตก ชีวิตต้องทรมานเป็นสิบปี ทุกครั้งที่มีเหตุจำเป็นจะต้องเดินทางด้วยเครื่องบิน

เป็นเหตุการณ์ที่ฝังใจไม่อาจลบความทรงจำไปได้แต่แม้แต่เสี้ยววินาทีเดียว ล่าสุด (11 ธ.ค.) ดาราชื่อดัง เจมส์-เรืองศักดิ์ ลอยชูศักดิ์ ได้ออกมาเล่าเหตุการณ์ฝังใจ เครื่องบินตก เมื่อ 24 ปีที่แล้ว โดยเจ้าตัวได้บอกว่า 10 ปีแรกกับเหตุการณ์นั้น อยู่ด้วยความทรมานทุกครั้งที่มีเหตุจำเป็นจะต้องเดินทางด้วยเครื่องบิน

เจมส์ เรืองศักดิ์ ย้อนเหตุการณ์ 24 ปี เครื่องบินตก

เจมส์ ได้ออกมาย้อนเหตุการณ์ผ่านฟซบุ๊ก James Academy โดยเล่าเหตุการณ์ไว้ว่า “ฉันใช้ชีวิตที่สองมา 24 ปี เเล้วเหรอเนี่ย ! คืนวันศุกร์ 11 ธันวาคม 2541 (1998) วันนี้เมื่อ 24 ปีก่อน ได้เกิดเหตุการณ์อันนำมาสู่ความสูญเสียอย่างมหาศาลอีกครั้งของคนไทย เที่ยวบินที่นำพาผม พร้อมผู้โดยสารและลูกเรือจำนวน 145 ท่านจากดอนเมือง ไปปลายทางที่สุราษฏร์ธานี…แต่หลายท่านไม่ได้มีชีวิตกลับบ้าน …

24 ปีที่ผ่านมา ผมใช้เวลากว่า 10 ปี ในการทนทุกข์ทรมานทุกครั้งเวลาขึ้นเครื่องบิน ทั้งพึ่งยาจากเเพทย์ ทั้งพึ่งทางธรรมมะ หรือทางความเชื่อทุกเเบบที่จะทำให้ตนเองดีขึ้น …

ถึงแม้ว่าตัวผมเองจะเชื่อมั่นในสถิติความปลอดภัยของเครื่องบิน และผมเองไม่เคยลดความเชื่อมั่นในการบินไทย ที่เป็นสายการบินที่ปลอดภัยและดีที่สุดในใจผมเสมอ (ทุกวันนี้ผมบินต่างประเทศ ผมเลือกเเต่การบินไทย ผมจ่ายเงินเองนะไม่ได้บินฟรีอย่างที่ลือกัน) แต่ 10 ปีแรก ผมอยู่ด้วยความทรมานทุกครั้งที่มีเหตุต้องขึ้นเครื่องบิน …

เหงื่อจะออกเต็ม 2 ฝ่ามือ หัวใจจะเต้นไม่เป็นปกติ การหายใจก็ไม่สะดวกสบาย ทั้ง ๆ ที่อากาศในเครื่องบินสะดวกสบาย เวลาขึ้นเครื่องบิน ใครที่เดินทางไปกับผมจะทราบดีว่า ตลอดเวลาบนเครื่องผมจะไม่คุยกับใครเลย หน้าต้องจ้องมองออกไปนอกหน้าต่าง ห้ามใครมาปิดหน้าต่าง และผมต้องนั่งติดหน้าต่างเสมอ จ้องมองตลอดทั้งชั่วโมงที่ต้องบิน ตาแทบไม่กะพริบ เพื่อให้ชัวร์ว่าข้างนอกปลอดภัยดี …

และหากมองออกไปแล้วเห็นเมฆดำ หรือเกิดฟ้าฝนระหว่างที่เครื่องบินอยู่ นั่นคือนรกของผมเลยครับ ในขณะที่ทุกคนในลำนั่งกันอย่างปกติดี แต่ผมจะอยู่ไม่สุข มันจะรู้สึกเเย่มาก ๆ ครับ เกินจะบรรยายออกมาเป็นตัวหนังสือ เพราะภาพเดิม เสียงเดิม ๆ กลิ่นเดิม ๆ หรือเเม้แต่รสชาติเดิมของน้ำในบึงที่เกิดเหตุคืนนั้น มันจะกลับมาหมด มันเป็นความรู้สึกที่เเย่เกินสาธยาย

หลายครั้งที่ผมอยากร้องไห้ออกมาดัง ๆ บนเครื่องบิน แต่ด้วยเป็นเจมส์ เรืองศักดิ์ ผู้ชายตัวสูงใหญ่เกือบ 2เมตร เเละเป็นที่รู้จักของทุกคนบนนั้น ผมอายครับ ก็ต้องอดทนกันไปครับ…

10 ปีแรกกับความทรมาน 10 ปีที่ สองผมอยู่กับอาการที่ดีขึ้น ดีวัน ดีคืน ด้วยความเข้าใจในชีวิตที่มากขึ้น และที่สำคัญได้ผมได้พบกับภรรยา (ครูก้อย) ที่เธออยู่เคียงข้างและให้กำลังใจผม คอยบีบมือผม ปลอบใจ โอบกอด เวลาที่มีอาการ จนถึงวันนี้ที่ผมคิดว่าผมหายเป็นคนเกือบปกติ ผมคิดว่าน่าจะ 97-98% แล้วนะ อีก 2% มันจะมีอาการเมื่อเครื่องลดระดับอย่างรวดรวดเเละเป็นเวลานานเกิน 10 วิ ซึ่งผมเคยเจอแค่ครั้งเดียว …

ทุกวันนี้ชีวิตผมมีความสุขมากครับ ทุกอย่างมันเติมเต็มทุกบทบาทของชีวิต มันดีมากอย่างที่ไม่เคยดีขนาดนี้มาก่อน ทั้งข้างในคือความคิด และข้างนอกคือความสัมพันธ์ ครอบครัวและชีวิตความเป็นอยู่ …

ผมบอกภรรยาเสมอว่า ทุกวันนี้ไม่รู้จะเอาเวลาไหนไปมีความทุกข์เพราะความสุขที่มีอยู่ตรงหน้าทุกวันนี้มันยังใช้ไม่ทันเลยจริงๆ แต่ละวันอยากมีเวลาเพิ่มเพราะใช้ความสุขไม่ทันจริง ๆ หรืออาจเป็นเพราะผมเคยผ่านเรื่องราวแบบนี้มาด้วยมั้ง ผมถึงรู้ซึ้งถึงคุณค่าของเวลาและการมีชีวิตอยู่อย่างมีความสุขมากว่าปกติ… ขออุทิศส่วนกุศลและรำลึกถึง 101 ชีวิตที่กลับไปไม่ถึงบ้านในวันนั้น 11 ธํนวาคม 2565 (2022) เรืองศักดิ์ ลอยชูศักดิ์ James”