“ผมอยากเปิดร้านกาแฟสด” บอยพูดกับพี่สาวด้วยท่าทีเอาจริงเอาจัง “เป็นทหารอยู่หน่วยซีลดี ๆ ทำไมถึงอยากขายกาแฟล่ะ สูตรก็ไม่มี ชงกาแฟก็ไม่เป็น จะไปรอดเหรอ!” พี่สาวขี้สงสัยซักไซ้เป็นการใหญ่
“พี่ไม่ต้องห่วงเรื่องสูตร ผมได้มาแล้วจากเพื่อนทหารต่างชาติที่มาฝึกคอบร้าโกลด์ด้วยกันที่พัทยา ตอนนั้นไปกินเหล้ากันเลยได้สูตรมา มันย้ำเลยนะว่าสูตรที่บอกเนี่ยของจริง” น้องชายตอบอย่างไม่ลังเล พอพี่สาวได้ยินก็อึ้งไปพักนึง และพูดให้สติว่า “สูตรจากวงเหล้าเนี่ยนะ! มันจะน่าเชื่อถือเหรอบอย”
ร้านกาแฟฮูย่าเริ่มขายกาแฟแก้วแรกในเดือนกุมภาพันธ์ ปี 2550 ใช้ลานจอดรถหน้าบ้านเป็นสมรภูมิในการเปิดตัว คุณเบิร์ดซึ่งเป็นพี่สาวคุณบอยบอกว่า ยอดขายวันแรกเท่ากับศูนย์ เปิดร้านครบหนึ่งเดือน มีลูกค้ามานั่งจิบกาแฟแบบตั้งใจแค่โต๊ะเดียว คุณพ่อซึ่งเป็นอดีตทหารเก่าเห็นท่าจะไปไม่รอด เลยปรามาสว่า จะไปได้ซักกี่น้ำ
สองพี่น้องไม่ยอมแพ้ เริ่มปรับปรุงสูตรกาแฟขึ้นมาใหม่ ปรับไปเรื่อยๆ โฟกัสอยู่ที่การเปลี่ยนแปลงเพื่อความอยู่รอด และต้องการลบคำสบประมาทของอดีตพันเอกสังกัดกองทัพภาคที่ 2 แม้จะใช้เวลานานถึง 8 เดือน ก็ไม่เคยท้อ จากลูกค้าจำนวนไม่มากที่แค่แวะมา กลายเป็นแน่นร้านและมีลูกค้าประจำ คนแถวนั้นไม่มีใครไม่รู้จักร้านกาแฟเรือนจำ สาเหตุที่ชื่อนี้เพราะร้านกาแฟของคุณเบิร์ดไม่มีชื่อร้าน ลูกค้าเลยตั้งชื่อให้เนื่องจากอยู่แถวเรือนจำนั่นเอง
ไม่นานร้านกาแฟก็ขยายใหญ่ขึ้น กินพื้นที่เข้าไปในบ้าน แถมเพิ่มบรรยากาศการจิบกาแฟโดยนำรูปภาพการฝึกหน่วยซีลของคุณบอยมาตกแต่ง และตั้งชื่อร้านว่า “กาแฟฮูย่า” ซึ่งเป็นคำที่หน่วยซีลใช้สร้างความฮึกเหิม ปลุกขวัญ และทักทายกัน คล้ายกับคำว่าสวัสดีของคนไทย คุณเบิร์ดภูมิใจกับชื่อนี้มากเพราะคุณพ่อชื่อ พ.อ.สวัสดี พอดิบพอดี คราวนี้ลูกค้าแห่กันมาแน่นร้านทุกวัน บางวันถึงกับต้องแย่งเก้าอี้กันเลยทีเดียว
แต่หนทางแห่งความสำเร็จมันไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบอย่างที่มีคนว่าไว้จริง ๆ กลางดึกของของคืนวันที่ 12 มกราคม 2560 กาแฟฮูย่าแห่งเมืองโคราชหายวับไปกับกองเพลิง คุณเบิร์ดอยู่ในภวังค์คิดว่ามันเป็นแค่ความฝัน ส่วนคุณบอยสติแตก ถอดใจและไม่มีใจจะทำต่อ
แม้ร้านจะถูกไฟไหม้หมดแล้ว แต่ยังคงมีลูกค้าแวะเวียนมาเรื่อยๆ รอว่าเมื่อไรร้านจะกลับมาเปิดอีกครั้ง จนกระทั่งคุณเบิร์ดต้องใช้วิธีทำกาแฟตามสั่งทางโทรศัพท์ ขยายเป็นร้านเล็ก ๆ มีโต๊ะวางให้นั่ง 2-3 ตัว
ทุกเช้าจะมีคุณลุงซึ่งเป็นขาประจำ แวะเข้ามาจิบกาแฟหลังวิ่งออกกำลังเสร็จ วันหนึ่งแกพูดกับคุณเบิร์ดว่า “อย่าหยุดเลย ทำต่อเถอะ ดูอย่างลุงซิ แกปูนนี้แล้วยังไม่หยุดเลย ยังวิ่งทุกเช้า เหนื่อยก็พัก พอหายเหนื่อยก็วิ่งต่อ พวกหนูยังหนุ่มยังสาว ก็แค่ร้านมันหายไปแต่ผืนดินมันยังอยู่” ประโยคของคุณลุงทำให้ร้านกาแฟฮูย่ากลับมาคืนชีพอีกครั้ง
ชีวิตคนเราหยุดนิ่งไม่ได้ มันเหมือนน้ำครับ ถ้านิ่งเมื่อไรมีโอกาสเน่าเมื่อนั้น สุภาษิตแอฟริกาบอกไว้ว่า ทุก ๆ เช้าเมื่อกวางมันตื่นขึ้นมามันจะบอกตัวเองให้วิ่ง อย่างน้อยต้องวิ่งให้เร็วกว่าสิงโตตัวที่วิ่งเร็วที่สุด ในขณะที่เช้าวันเดียวกัน เมื่อสิงโตมันตื่นขึ้นมา มันก็จะบอกตัวเองให้วิ่งและอย่างน้อยต้องวิ่งให้เร็วกว่ากวางตัวที่วิ่งช้าที่สุด ทั้งกวาง และสิงโตต่างบอกตัวเองให้วิ่งเพื่ออะไรเหรอครับ เพื่อคำสองคำ คือ อยู่รอดและเติบโต
โดยเฉพาะโลกที่เปลี่ยนแปลงเร็ว ไม่วิ่งก็ไม่รอด และถ้าไม่รอดก็ไม่มีวันเติบโต เอ้า! ฮูย่า ๆ ๆ ปลุกตัวเองให้วิ่งไปข้างหน้าและทำในสิ่งที่คุณอยากทำอย่างฮึกเหิมเดี๋ยวนี้เลย
ภาพ : เฟซบุ๊กเพจ กาแฟฮูย่า Hoo Ya Café
