ไม่อยากโทษใคร! ป้าแจ๋ว ทำใจ กองละครเสียหายหนัก เป็นไปตามลางสังหรณ์

โดย The Bangkok Insight Editorial Team 27 มิถุนายน 2564

อีกหนึ่งประเด็นที่โลกโซเชียลกำลังให้ความสนใจ สำหรับกรณีที่รัฐบาลประกาศมาตราการคุมเข้มโควิดช่วงกลางดึกตอนตี 1 ผ่านทางเว็บไซต์ราชกิจจานุเบกษา โดยมีคำสั่งให้ร้านค้าบริเวณกรุงเทพ ปริมณฑล และ 4 จังหวัดภาคใต้ จำหน่ายอาหารหรือเครื่องดื่มเฉพาะการสั่งซื้อแบบนำกลับไปบริโภคที่อื่นเท่านั้น ในขณะที่ห้างสรรพสินค้าให้เปิดดำเนินการได้ถึงเวลา 21.00 น. ผับและบาร์ยังถูกปิดตามเดิมต่อไป รวมถึงห้ามจัดกิจกรรมที่มีการรวมกลุ่มของบุคคลเกินกว่า 20 คน เพื่อลดความเสี่ยงในการแพร่ระบาดของเชื้อโควิด-19

ทางด้านผู้จัดละครชื่อดัง “แจ๋ว ยุทธนา ลอพันธุ์ไพบูลย์” หลังจากทราบประกาศก็ได้ออกมาโพสต์ระบายความในใจ ทั้งยังรีบจัดการยกเลิกคิวกล้อง ไฟ อาหาร ในทันที ทั้งยังพูดถึงผลกระทบที่เกิดขึ้นกับกองละครอีกว่า “สัปดาห์ที่แล้วมีประกาศผ่อนคลายให้กองถ่ายทำงานได้ ชนิดทำงานไม่เกิน ๕๐ คน ฉันก็เริ่มวางแผนการถ่ายละคร #คุณหมีปาฏิหาริย์ ต่อ หลังจากที่หยุดกองไปสองเดือน เร่งบทให้เขียนให้จบ เพราะถ้าบทไม่มาจนจบ เราจะวางแผนใด ๆ ไม่ได้เลย เพราะถ้าไม่มีบททุกคนก็จะทำงานไม่ได้ เป้าหมายของงานก็จะไม่บรรลุ

จนในที่สุดบทก็ถูกส่งมาจนถึงตอนจบ เราเริ่มแยกฉาก จัดเตรียมตารางการถ่ายทำเพื่อปิดโลเคชั่นบางแห่ง เมื่อสองสามวันก่อนก็ประชุมออกคิวถ่ายวัน จันทร์ ถึง พุธ ที่จะมาถึงนี้ วางแผนรัดกุมในการทำงานให้ปลอดภัยเพื่อไม่ให้ชุมชนรอบข้างที่เราไปถ่ายมาร้องเรียนเราได้ ระหว่างประชุม ฉันยังพูดเล่น ๆ อยู่เลยว่า ไม่ใช่พอประชุมเสร็จ เตรียมงานแล้ว มีประกาศล็อคดาวน์ กทม ออกมาอีกนะ หงายหลังเลย

เมื่อวานดูข่าวตลอด สังหรณ์ใจว่าน่าจะมีเหตุการณ์พลิก แล้ว เช้านี้ก็มีประกาศราชกิจจาฯ ออกมา รีบอ่าน อ่านจบตั้งสติ แล้วโทรคุยกับผู้ช่วย สั่งยกเลิกคิวกล้อง ไฟ อาหาร เพราะถ้าสั่งยกเลิกช้า จะต้องมีค่าใช้จ่ายครึ่งคิว เป็นเงินหลายหมื่นบาท รวมทั้งขอยกเลิกแล็ปที่จะมาตรวจโควิดแบบแหย่จมูกทั้งกอง ซึ่งมีค่าใช้จ่ายเกือบห้าหมื่นบาทเป็นค่าใช้จ่ายพิเศษ ยกเลิกนัดนักแสดง ซึ่งขอคิวมาได้ยากมาก เข้าใจเลยว่าทุกคนก็กังวลที่จะมาทำงานในกองที่มีคนทำงานหลายคน
ทุกอย่างเป็นไปตามสังหรณ์ที่มี

ไม่อยากโกรธ ไม่อยากโวยวาย ไม่อยากโทษใคร ถ้าจะโทษก็ต้องโทษเจ้าไวรัสโควิดตัวร้าย ที่มาเปลี่ยนแปลงทุกอย่างบนโลกใบนี้ ไม่ใช่แค่เราที่ต้องทนทุกข์อยู่คนเดียว แต่ทุกคนในประเทศนี้ ในโลกนี้ ต้องทุกข์ร่วมกัน ผู้บริหารราชการในประเทศของเรา ที่ดีก็มีอยู่ ที่แย่ทำงานไม่เป็นก็เยอะ ที่ดีแต่พูดไม่เข้าท่าก็มาก จะล้ม หรือไล่ไป ก็ใช่จะแก้ปัญหาเหล่านี้ได้ คนที่มาใหม่อาจจะดีหรือแย่กว่าเก่าก็เดาไม่ถูก

นึกอยากจะโกรธเหมือนกัน แต่โกรธไปความดันก็จะขึ้น 555 มีแต่โมหะเต็มหัว เต็มใจ คิดอะไรไม่ออก พอคิดได้อย่างนั้นก็ค่อยๆคลายความเครียดลงไปหน่อย ( ถึงแม้จะยังคงมีซ่อนไว้ลึกๆในสมองบ้าง ) พยายามคิดให้ได้ว่า มาตรการต่าง ๆ ที่ดูทำร้ายการใช้ชีวิต ทำร้ายจิตใจ ทำร้ายอาชีพของทุกคน อาจจะทำให้การระบาดอย่างรวดเร็วในช่วงนี้ ลดลง หรือยับยั้งได้บ้าง สำเร็จหรือไม่ก็ไม่รู้ได้

ยังดีกว่าไม่ได้ลองเสียเลย รู้ว่าอึดอัด ทุกข์ใจ แต่ไม่ใช่ประเทศเราประเทศเดียวที่ต้องเผชิญชะตากรรมเช่นนี้ อ่านข่าวไปเรื่อยก็จะพบว่า มีอีกหลายประเทศที่แย่กว่าเรา หรืออาจจะดูดีกว่า แต่ก็มีเหตุให้ต้องมาล็อคดาวน์ก็หลายประเทศ ทำใจและใช้ความคิดหาทางที่จะดำเนินการทำงาน ดำเนินชีวิตต่อไปดีกว่า”