ผ่านมากลางปีแล้ว ปานเพิ่งเริ่มต้นชีวิตที่ลูกค้าเรียกว่า “เซลล์” แต่ปานเรียกตัวเองว่า “ผู้มีอิทธิพล” ในวงเล็บ ต่อการตัดสินใจซื้อของลูกค้า
ปานมีความฝันว่าอยากทำกิจการอะไรสักอย่างของตัวเอง จริงๆ มีไว้ในใจแล้ว และกำลังศึกษาข้อมูลด้วย ปานเชื่อว่าถ้าอยากประสบความสำเร็จในธุรกิจในอนาคต น่าจะต้องเคยเป็นผู้มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจซื้อของลูกค้ามาก่อน จึงมาเริ่มต้นตรงจุดนี้ และตั้งใจมุ่งมั่นกับสิ่งนี้อย่างเต็มที่
ตอนสมัยเรียน ปานค่อนข้างเรียนดี ไม่ว่าครูจะให้ทำงานอะไร สอบอะไร ปานก็มักจะทำได้ดี คะแนนค่อนข้างเยี่ยมเลย ขยันอ่านหนังสือ ส่งงานตรงเวลา เป็นที่มาของเกรดสวยๆ ของปาน
มาวันนี้เริ่มต้นชีวิตการทำงาน สัปดาห์ที่ผ่านมานี้เอง ปานได้รับโอกาสที่ดีมากๆ เลย แม้ว่าเพิ่งเข้ามาใหม่ ให้เข้าอบรมกับทางกลุ่มลูกค้า ซึ่งเป็นงานสัมมนาประจำปี ซึ่งปกติพี่ๆ ที่มีประสบการณ์มากกว่าจะได้ไปงานนี้ จะได้เรียนรู้ และมีกิจกรรมสนุกๆ มากมาย ปานตื่นเต้นมาก ๆ เตรียมตัวเต็มที่ เข้าไปคุยกับพี่รริวรรณที่เป็นนายว่า ควรต้องเตรียมศึกษาอะไรบ้าง
ระหว่างการประชุม 3 วัน ได้อยู่กับลูกค้า ได้พบปะกับผู้บริหารระดับสูงของลูกค้า ปานตื่นเต้นดีใจมาก เพราะนี่แหละคือชีวิตที่อยากเจอก่อนอายุ 25 ปานกลับไปเล่าให้แฟนฟังด้วยความตื่นเต้น
เมื่อกลับมาทำงานเช้าวันนั้นเลย พี่รวิวรรณ เรียกปานเข้าไปคุย บอกว่าลูกค้าโทรมาแนะนำ (Feedback) ว่าปานดูไม่ค่อยมีประสบการณ์ (ก็ไม่แปลก เพราะเพิ่งเรียนจบมา) แต่เวลานำเสนอดูมั่นใจเกินพอดี พูดจาแข็งๆ ไม่น่าฟัง เหมือนไม่รู้ตัวด้วยนะ
ปานอึ้ง และงงไปหลายนาที ไม่รู้ว่าจะเริ่มถาม หรือ ตอบ หรือ เงียบ ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นเพราะระหว่างประชุม ลูกค้าไม่ได้พูดอะไร แล้วทำไมถึงมาบอกนายแบบนี้
ไม่ยุติธรรมเลย ปานคิด
นายไม่ได้แนะนำอะไร บอกให้กลับไปคิดดู เรียนเก่ง เรื่องแค่นี้น่าจะพอคิดออก เอาสิ เจอแบบนี้ ปานไปต่อไม่ถูกเลย
เย็นนั้นกลับไปคุยกับแฟนว่าจะลาออกดีมั๊ย ถ้าเราเป็นเพื่อน พี่ แฟนปาน จะแนะนำอย่างไรดี
บทสรุปตอนที่ 2
เมื่อเราต้องทำงานร่วมกับผู้อื่น ที่ไม่ใช่ทำงานคนเดียวเหมือนตอนเรียน ชีวิตและความสำเร็จของเราจะมีองค์ประกอบหลายมิติมากยิ่งขึ้น
ถ้าเย็นนั้นปานกลับไปคิด แล้วสรุปว่าตัวเองทำดีที่สุดแล้ว ไม่ควรต้องปรับอะไรแล้ว ก็คงจะไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง หรือจบลง คือปานก็ต้องหางานที่ต้องทำคนเดียว
แต่ถ้าปานคิดใหม่ ทำอย่างไรจึงจะทำให้คนอื่นมองต่างไปจากเดิม อาจเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้ปานเริ่มพัฒนาในมุมใหม่ๆ ที่ตอนเรียนปานไม่เคยได้ทราบมิติเหล่านี้
นั่นคือ การฝึกรับข้อมูลป้อนกลับ (Feedback) จากคนอื่น ไม่ได้แปลว่าเราต้องเปลี่ยนตามคนอื่นไปทุกอย่าง เช่น ถ้าลูกค้าบอกว่าเราพูดจาแข็งๆ ไม่น่าฟัง ถ้าได้มีโอกาสคุยกับลูกค้าอีก อาจถามว่า ขอบคุณสำหรับคำแนะนำ เราอยากพัฒนาส่วนนี้ ช่วยแนะนำได้ไหมคำพูดประมาณไหนของเราที่ทำให้เข้ารู้สึกว่าไม่ค่อยน่าฟัง
ถ้าไม่ได้คุยกับลูกค้า ก็หาโอกาสถามนาย เพื่อนร่วมงาน ซึ่งถ้าเราเปิดใจ เราอาจได้ข้อมูลที่เป็นประโยชน์ เช่น จริงแล้วปัญหาไม่ได้เป็นที่คำพูด แต่หน้าตาที่จริงจังเกินไป ยิ้มยาก ทำให้คนรู้สึกว่าเราเข้าถึงยาก เพราะปานเป็นเด็ก ตอนแรกตั้งใจทำแบบนั้น เพราะอยากให้ลูกค้ารู้สึกว่าปานเป็นผู้ใหญ่ แต่ผลกลับตาลปัตร รู้เช่นนี้ ง่ายมาก คราวหน้าก็แค่ยิ้ม
ดังนั้น ชีวิตคนทำงาน คนอื่นตัดสิน หากเราต้องการเป็นผู้มีอิทธิพลต่อผู้อื่น เราต้องเปิดใจรับฟังมุมมองอื่น ๆ ก่อนด้วย เห็นใจคะ เพราะไม่ใช่เรื่องง่ายเลย แต่คนที่เป็นเซลล์ทุกคนต้องผ่านจุดนี้ไปให้ได้
