ถ้าอยากรู้ว่า “ความไว้วางใจ” เกิดได้อย่างไร ให้ลองถามตัวเองว่า เราเคยไว้ใจใครบ้างไหม ถ้ามี! เขาทำอย่างไร เราจึงไว้ใจเขา
ธรรมชาติของมนุษย์มักจะตัดสินคน จากสิ่งที่เห็น ดังนั้น เราจะไว้ใจคน ๆ นั้นหรือไม่ ขึ้นอยู่กับคำพูด และการกระทำที่เขาแสดงออกมาให้เห็น
ถ้าถามว่า ทำไมต้องสร้างความไว้วางใจ คำตอบคือ เพื่อให้เราและเขา เกิดสัมพันธภาพที่เป็นมิตรระหว่างกัน ทำให้คู่สนทนาไม่วิตกกังวลขณะสื่อสาร ซึ่งความไว้วางใจจะมีส่วนช่วยให้เขามีความมั่นใจในตัวเรามากขึ้น มองว่าเราน่าเชื่อถือ และรับรู้ว่าเรามาช่วยแก้ปัญหา ไม่ใช่มาสร้างความรำคาญใจ
หากอยากให้คู่สนทนาไว้วางใจ ก็จำเป็นจะต้องสะท้อนให้เขาเห็นทั้งคำพูด น้ำเสียง และท่าทางที่สอดคล้องกัน โดยมีหลักในการสร้างความไว้วางใจง่ายๆ ดังนี้
OPENNESS
เปิดเผย พูดให้ครบ ไม่กั๊ก ไม่ปิดบัง ให้ และรับฟีดแบ็คอย่างเปิดเผย
ACCEPTANCE
รับฟัง ไม่ด่วนสรุป ไม่ดูถูก ไม่ใช้คำพูดที่คนอื่นไม่เข้าใจ
CONGRUENCE
ปากกับใจตรงกัน ทำอย่างที่คิดและเชื่อ ซื่อสัตย์ ตรงไปตรงมา
RELIABILITY
ทำตัวให้น่าเชื่อถือ ทำให้ได้อย่างที่พูด ไม่รับปากพร่ำเพรื่อ
นอกจากนี้ เราควรแสดงออกว่า เราเข้าใจในความรู้สึก (Empathy) ของเขา ซึ่งถือว่าเป็นอีกทักษะหนึ่งที่จำเป็นต้องใช้ในขณะสนทนา โดยเฉพาะในการโน้มน้าวจูงใจ หากสังเกตเห็นว่าเขามีเรื่องทุกข์ใจ หรือมีความวิตกกังวล เราไม่ควรเพิกเฉย หรือทำเป็นไม่สนใจ (Apathy)
แต่ก็ไม่ถึงกับต้องแสดงออกว่า เราเป็นทุกข์ ทุรนทุราย หรือวิตกกังวลจนเกินเหตุ (Sympathy) เพียงแสดงออกให้เขารับรู้ว่า เราเข้าใจ หรือเห็นใจ แต่ก็ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยเสมอไป เพราะเห็นใจไม่ได้แปลว่าต้องเห็นด้วย โดยการแสดงออก ดังนี้
ใช้ภาษากายอย่างเหมาะสม เช่น โน้มตัวไปข้างหน้าขณะสนทนา และ สบตาบ้างเป็นระยะ
ใช้ภาษาพูดที่แสดงถึงความรู้สึก หรือความคิดให้เหมาะสม เช่น ผมเข้าใจความรู้สึกของคุณ หรือ ผมเข้าใจเหตุผลที่คุณต้องทำแบบนั้น
ใช้คำถามปลายเปิด เพื่อดึงความรู้สึก หรือความคิดของคู่สนทนาออกมา เช่น คุณรู้สึกอย่างไรกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น หรือ คุณทำอย่างไรกับสถานการณ์แบบนั้น
ความสามารถในการทำให้ผู้อื่นไว้ใจ และเข้าใจความรู้สึกของผู้อื่น คือคุณสมบัติสำคัญของคนในยุคดิจิทัล ที่จะช่วยให้การสื่อสารมีประสิทธิภาพมากยิ่งขึ้น
อ่านข่าวเพิ่มเติม
