ช่วงหลังจากปี 2554 เป็นต้นมา ผู้ประกอบการรายใหญ่หลายรายออกไปเปิดขายโครงการนอกกรุงเทพฯ และปริมณฑลมากขึ้น โดยเฉพาะในจังหวัดใหญ่ๆ ของแต่ละภาคทั่วประเทศ ที่ไม่ใช่จังหวัดท่องเที่ยวเพียงอย่างเดียว แต่เป็นจังหวัดเศรษฐกิจสำคัญของแต่ละภาค ซึ่งไม่ใช่ทุกจังหวัดจะให้การตอบรับต่อตลาดคอนโดมิเนียมดีเหมือนกับในกรุงเทพฯ และปริมณฑล
โครงการคอนโดของผู้ประกอบการหลายรายในบางจังหวัดไม่ประสบความสำเร็จมีการยกเลิกการขายและไม่เปิดขายโครงการใหม่อีกเลยหลังจากนั้น
โดย 4 จังหวัดใหญ่ของภาคตะวันออกเฉียงเหนือ เช่น นครราชสีมา ขอนแก่น อุดรธานี และอุบลราชธานี ที่มีผู้ประกอบการรายใหญ่เข้าไปเปิดขายโครงการคอนโดในช่วง 5-6 ปีก่อนหน้านี้ รวมไปถึงผู้ประกอบการรายเล็กในท้องถิ่นด้วย เพียงแต่มีจำนวนไม่มากนักเมื่อเทียบกับกรุงเทพฯและปริมณฑล
คอนโดที่เปิดขายในช่วงที่ผ่านมาในบางจังหวัดยังคงเหลือขายอยู่ในปัจจุบัน เพราะว่าไม่มีปัจจัยสนับสนุนให้คนในพื้นที่ให้ความสนใจกับคอนโด เพราะเมื่อเปรียบเทียบกับโครงการบ้านจัดสรรที่ราคาไม่ได้แตกต่างกันมากนัก บ้านจัดสรรมีความน่าสนใจกว่ามากมายนัก
นอกจากนี้ในต่างจังหวัดนั้นไม่มีเส้นทางรถไฟฟ้า ซึ่งเป็นปัจจัยสนับสนุนหลักแบบที่ในกรุงเทพฯ หรือว่าปริมณฑลมีเส้นทางรถไฟฟ้าครอบคลุมและเชื่อมต่อการเดินทางกับพื้นที่อื่นๆ สถานที่ทำงานของคนในกรุงเทพฯ และปริมณฑลยังคงมีความกระจุกตัวอยู่ในพื้นที่กรุงเทพฯ ชั้นใน ส่งผลให้คนจากพื้นที่อื่นๆ จำเป็นต้องเดินทางเข้าเมืองเพื่อมาทำงาน ดังนั้นการมีคอนโดไม่ไกลจากสถานีรถไฟฟ้าจึงเป็นเรื่องที่พบเห็นได้
