นายกรวีร์ ปริศนานันทกุล สส.บัญชีรายชื่อพรรคภูมิใจไทย โพสต์ข้อความผ่านเฟซบุ๊กส่วนตัว “กรวีร์ ปริศนานันทกุล Korrawee.” #การบินไทยรักใครเท่าฟ้า? โดยระบุว่าถ้ากู้เงินโดยรัฐค้ำประกันแล้วเอาเงินไปลงทุนเพื่อสร้าง “ศักยภาพในการแข่งขัน” ให้สามารถแข่งขันกับสายการบินอื่นๆและเติบโตอย่างยั่งยืน แบบนี้ผมเห็นด้วย
แต่การกู้เงิน (ซึ่งจากสถานการณ์คงไม่มีใครอยากให้กู้จึงต้องให้รัฐช่วยค้ำ) เพื่อเอาไปเสริมสภาพคล่อง เอาไปจ่ายค่าใช้จ่าย ต่างๆของบริษัท ที่เกิดจากการบริหารงานที่ขาดประสิทธิภาพ #ต้องใช้เงินอีกเท่าไรถึงจะพอครับ ?
ในขณะที่สถานการณ์ของธุรกิจในปัจจุบัน ที่กระทบโดยตรงจากโควิด-19 จนผู้ถือหุ้นคงไม่กล้าเปิดดูผลประกอบการของไตรมาสแรก ผมยังมองไม่เห็นเลยว่า เงิน 54,000 ล้าน นี้จะไปทำให้การบินไทยกลับมาบินได้อย่างสง่างามแบบเดิมได้อย่างไร?
หลายปีก่อน Japan Air Line JAL เคยเป็นรัฐวิสาหกิจเคยเป็นสายการบินที่มีรายได้มากที่สุดในเอเชีย เจอสภาพขาดทุนเรื้อรัง ไม่สามารถชำระหนี้ได้ สุดท้ายยื่นล้มละลาย เข้าโครงการฟื้นฟู ปรับโครงสร้างหนี้ เปลี่ยนผู้บริหาร ปรับโครงสร้างองค์กรใหม่ทั้งหมด สุดท้าย JAL พลิกสถานการณ์จากเป็นหนี้ หลายแสนล้าน กลับมาทำกำไร หลายหมื่นล้าน ในท้ายที่สุด…
หรือเราจะต้องอุ้มเพียงเพราะนี่เป็นสายการบินแห่งชาติ?
แล้วถ้าอุ้มเราจะต้องอุ้ม กันไปอีกนานแค่ไหน ทำไม? เพื่ออะไรกัน?
